Het H₂O broeikaseffect

De CO₂-hypothese van de IPCC, waarmee Westerse overheden proberen hun burgers aan te zetten tot groepsdenken, paniek en onnodige maatregelen en belastingen, berust voor een groot gedeelte op het geloof dat er een positief terugkoppeleffect bestaat tussen de broeikaseffecten van CO₂ en waterdamp (H₂O). Een kleine stijging van de temperatuur, veroorzaakt door de toename van de CO₂-concentratie zou een toename tot gevolg hebben van de waterdampconcentratie en daarmee het H₂O-broeikaseffect vergroten.

Dit is een misvatting. Op de eerste plaats zijn positieve terugkoppeleffecten uiterst zeldzaam in de natuur. Verder is er geen zinnig woord te zeggen over het effect dat een vergroting van het H₂O-broeikaseffect heeft op de temperatuur.

Hieronder drie redenen waarom het onmogelijk is dit effect te modelleren.

De H₂O-concentratie van de Aardse atmosfeer
De atmosferisch natuurkundige Prof. Richard Lindzen, professor meteorologie aan het MIT, zei eens dat het berekenen van de gemiddelde H₂O-concentratie en daar conclusies aan te verbinden te vergelijken is met het uitrekenen van het gemiddelde telefoonnummer van de inwoners van een stad, dat nummer te draaien en er dan op rekenen dat je de "gemiddelde burger" aan de lijn krijgt.

Waterdamp is, in tegenstelling tot CO₂, niet homogeen verdeeld over de Aardse atmosfeer. Op ieder moment zijn er plekken aan te wijzen waar de concentratie 0% is (woestijnen), maar ook plekken waar de H₂O-concentratie maximaal is.
Als er op een bepaald moment, plaats en hoogte water ontbreekt in de atmosfeer is er uiteraard van een H₂O-broeikaseffect geen sprake, maar bij het verschijnen van de eerste waterdamp is het broeikaseffect juist maximaal. Het gaat immers om een proces met een logaritmisch verloop.

Vanaf een bepaalde concentratie verzadigt het broeikaseffect, precies zoals dat met het CO₂-broeikaseffect gebeurt.

De H₂O-absorptiebanden
H₂O is in staat veel meer elektromagnetische frequenties te absorberen dan CO₂. En niet alleen infrarode straling, afkomstig van de Aarde; H₂O absorbeert ook UV-straling en zichtbaar licht, afkomstig van de zon. Dit heeft een verkoelend effect, want een gedeelte van die energie zal het aardoppervlak nooit bereiken.

Het H₂O-broeikaseffect heeft dus tegelijkertijd een opwarmend én een verkoelend effect.

Wolkvorming
Vanaf een bepaalde concentratie condenseert de waterdamp en treedt er wolkvorming op. Dit proces hangt ook af van de temperatuur en luchtdruk. Een bijkomend verschijnsel is wolkvorming door kosmische straling, zoals aangegeven door de Deense natuurkundige Henrik Svensmark.

Wolkvorming kan op verschillende hoogtes plaatsvinden en vaak is er meer dan één wolkenlaag in de atmosfeer aanwezig. Wolken verhogen het albedo van de atmosfeer. Energie wordt al van grote hoogte teruggekaatst, de ruimte in.

Conclusie
Al deze factoren maken het volkomen onmogelijk het H₂O-broeikaseffect te modelleren. Een groot gedeelte van de IPCC CO₂-hypothese berust dus op een volkomen onbetrouwbaar fundament.

De haast onbetaalbare klimaatplannen gebaseerd op deze hypothese zijn onnodig, ze treffen de zwakkeren in onze samenleving en dienen zo spoedig mogelijk te worden stopgezet.

Tom van Leeuwen, 27 februari, 2022.